Zo de eerste 48 uur zitten er inmiddels op en daarmee ook de meest kwetsbare tijd. We hebben het goed doorstaan, en Chava en haar pups ook gelukkig.
De eerste voeding ging nog niet helemaal zoals het zou moeten maar ja, je moet natuurlijk niet vergeten dat Chava nog helemaal geen ervaring heeft. De tweede voeding gaat al een stuk beter en de opvolgende voedingen verlopen steeds beter. Mama Chava komt steeds beter in haar element als moedertje. Na iedere voeding worden de pups flink afgelebberd, niet alleen voor het stimuleren van de darmpjes maar ook de smoeltjes krijgen steeds weer een poets beurt van mams. Verder houdt ze de pups ontzettend goed in de gaten wanneer er maar eentje een piepje geeft is zij alert. Steeds weer gaat ze daar liggen waar ze de pups goed in de gaten kan houden, ze wil ze kunnen zien.
Ook voor ons zelf is het allemaal nog prima te doen, tot nu toe hebben we mekaar goed af kunnen wisselen en nemen we allen op onze momenten een beetje rust.
Toch is het bijzonder na 3 jaar weer van die heerlijke molletjes in huis te hebben. Het geeft ook een speciaal maar dubbel gevoel ruim drie-en-een-half jaar geleden zijn Chava en haar broers en zussen hier geboren, na de moeilijke afwikkeling van ons eerste nestje was het toen zo ontzettend genieten. Eindelijk alles op onze eigen manier kunnen doen of wel gewoon je hart volgen. Nu drie jaar later kijken we ook weer op een andere manier daar die periode. 3 bijzondere personen zullen dit keer helaas niet meer op bezoek komen omdat ze niet meer bij ons zijn. Maar hun enthousiasme en trots hebben ons dit keer toch gemotiveerd om weer verder te gaan. Tonnie, Appie en Ger ook al zijn zij er dit keer dan niet meer echt bij, de herinnering aan jullie zal blijven...
Ook hebben we alle namen voor de pups.