Wat zaten we er een half jaar geleden toch anders bij. Vol spanning waren we over de verrassingen welke zouden komen. ’s Middags was het voor ons al wel duidelijk dat een natuurlijke bevalling er niet in zou zitten want Fay maakte immer nog geen aanstalten om te gaan bevallen, En doordat we wisten dat er maar twee pups op komst waren wisten we ook wel dat een natuurlijke bevalling extra risico’s met zich mee zou brengen en dat wilden we niet. Rond 18.30 uur kunnen we bij de dierenarts terecht en zouden de pups ter wereld komen. We mogen er beide bij aanwezig zijn en tja zo’n keizersnee dat is toch ook nog wel even wat hoor, er wordt ons dan ook duidelijk verteld dat wanneer een van ons zich niet goed zou gaan voelen niet moet blijven maar dan vooral even weg te lopen. Even staan we wel te kijken naar de enorme snee en alles wat je dan te zien krijgt maar dat is natuurlijk heel snel vergeten als je eenmaal met die kleine mannetjes op je arm staat, wat een rijk gevoel.
En dan begint als we thuis zijn dus de puppy periode, een heerlijke spannende tijd staat ons te wachten. Thuis laten we Fay meteen in de puppy bak (ongelovelijk dat zij zo snel kan hertstellen van die ingreep) en zij begon direct voor haar jongens te zorgen door ze te laten drinken en schoon te likken. Helaas kregen we met Baron wel vrij snel problemen waardoor hij niet meer door zijn moeder kon worden verzorgd en zonde voeding kreeg. Voor Barre was dit natuurlijk wel prettig want die had gerust alle tijd om bij zijn moeder te drinken en gulzig als hij was deed hij dat vol overgave, wat kon dat mannetje drinken zeg.
Deze periode is steeds weer genieten dan gaat het oogje voor het eerst open dan zijn er de eerste stapjes noem het maar op. Ook is al wel duidelijk verschil in karakter te zien tussen de beide heren. Barre is de drukte maker en het meest levendig, ook pakt hij de dingen net iets sneller op en als het hem niet aanstaat meld hij zich. Baron is de rustige van de twee of zeg maar gerust de luie, hij neemt overal de tijd voor en gaat er het liefst bij liggen, hij pakt de dingen allemaal wat langzamer op.
Na 8 weken is Barre eerst nog even in Hengelo geweest en na zo’n twee en een halve week ging hij dan uiteindelijk lekker naar Friesland waar hij het heel erg goed heeft. Barre en Baron zijn beide nog volop aan het groeien en ontwikkelen maar wat zijn het nu toch al een flinke en vooral ook mooie jongens daar zijn we echt wel heel erg trots op. Gelukkig zien de heren elkaar nog heel regelmatig en het is dan erg leuk om te zien dat ze elkaar nog steeds herkennen en ook Fay die er dan steeds weer als moedertje bij komt. Uiteraard is het ook leuk om contact te houden met de baasjes Roelie en Rinse waar we het ook erg goed mee kunnen vinden.
Wij kunnen na een half jaar in elk geval terug kijken op een hele bijzondere periode waar we veel van hebben genoten en ook veel van geleerd hebben. Op dit moment kunnen we nog lekker genieten van de ontwikkeling van dat lieve mannetje die je toch steeds weer blijft verbazen geweldig.<
Dit is voor ons de eerste ervaring geweest met het krijgen van puppy’s maar als het aan ons ligt zal het zeker niet de laatste keer zijn maar daarover binnenkort meer.