Vrijdag 15 maart is het dan eindelijk weer zover. Het jaarlijkse weekendje Ameland georganiseerd door de regio noord. Op donderdag hadden we de auto al zoveel mogelijk ingepakt zodat we vrijdag rustig weg kunnen rijden en de honden niet overlopen van enthousiasme. Maar als we vrijdag morgen de laatste spulletjes pakken hebben ze het natuurlijk al helemaal in de gaten en worden ze toch lekker onrustig. Rond 8 uur zijn we klaar voor vertrek en gaan we op weg. En terwijl de weer voorspellingen vooral kou, sneeuw en nattigheid beloven hebben we bij vertrek toch een mooi zonnetje. Maar wanneer we de hondjes halverwege even uit de auto laten is de zon alweer weg en staat er een gure wind. Bij de boot aangekomen staan de eerste Newfy vrienden al in de rij en dus iedereen maar weer eens begroeten. Daar op die kale vlakte op het wad is het natuurlijk nog kouder en iedereen is dan ook blij wanneer de boot eindelijk in zicht komt. Eenmaal op de boot wordt er lekker bij gekletst en is al goed te merken dat een ieder zijn beste humeur heeft mee gebracht want er wordt al flink wat afgelachen. Als we op het eiland aan komen kunnen we nog niet direct in de huisjes en dus gaan we met de hele club eerst maar even naar het strand. Daar kan Fay even lekker uitrazen en eenmaal op het harde zand aan de vloed lijn is het dan ook tijd om Baron kennis te laten maken met het strand en natuurlijk iedereen die hem nu toch wel even in het echt wil zien. Vele harten zijn al snel gestolen...
Nadat we voldoende zijn uitgewaaid en vooral afgekoeld gaan we naar het Baken om de innerlijke mens eens te verwennen. En als het dan een maal tijd is om naar het huisje te gaan druppelen de mensen langzaam weg. Een maal in Hollum gaan we snel naar ons huisje en beginnen de boel uit te laden. Dit jaar hebben we een 6 persoons huisje en dat scheelt enorm helemaal nu we drie van die makkers bij ons hebben. Eenmaal uit gepakt en alles op zijn plaats gaan we nog even snel naar de supermarkt om nog wat boodschapjes te halen voor het ontbijt en dan loop je bij de drogisterij ook weer een aantal mensen tegen het lijf die dan toch weer het nodige vergeten zijn (hoe herkenbaar). Voor de avond hebben we afgesproken bij het pannenkoekenhuis en waar bijna iedereen zal komen. Tank en Fay mogen lekker thuis blijven en Baron nemen we lekker mee want ook dit is natuurlijk ideaal voor zijn socialisatie en kan hij mooi leren hoe zich te gedragen in een restaurant. En dat gaat best redelijk en gelukkig staan we hier niet alleen voor want er zijn genoeg mensen die even op hem willen passen. Dus kunnen wij ook nog lekker van onze pannenkoek genieten. Dan is het tijd om naar het huisje terug te gaan want al met al is het toch een lange dag geweest.
Voor zaterdag morgen staat er een gezamenlijke wandeling op het programma. Er wordt een lange wandeling gelopen vanaf Boomhiemke en een korte wandeling vanaf de vuurtoren. Wij gaan voor de korte wandeling omdat Baron toch nog niet ver mag wandeling en ook met Tank zijn we liever wel iets voorzichtig zijn knieën zijn niet de sterkste en dus zal een lange strandwandeling met de uitdaging van al die andere honden niet ideaal zijn. De groep is ongeveer gehalveerd, de helft gaat voor lang en de helft gaat voor kort, maar voor beide beloofd het een leuke wandeling te worden. Tijdens de wandeling worden er natuurlijk met regelmaat foto’s gemaakt. Leuk voor Baron en ons is dat er zoveel familie mee loopt want hoe leuk is het om die kleine man op de foto te kunnen zetten met een paar ooms, zijn opa of tante. Helaas kon zijn vader er dit weekend niet bij zijn maar daar lagen andere prioriteiten. Na een lekkere tijd op het strand is het weer even tijd voor de innerlijke mens en strijken we neer bij strandpaviljoen Sunset. Daar zijn ze in eerste instantie wel een beetje verrast van het aantal honden maar gelukkig wordt de boel gauw aangepast en hebben we alle ruimte. Aangezien het heerlijk toeven is bij Sunset blijven we hier best lang hangen en genieten van alle heerlijkheden die ze te bieden hebben (apfelstrudel, mosterdsoep, etc).
Als we weer terug zijn bij het huisje gaat Gert er nog even lekker op uit met Fay zodat zij ook haar energie kwijt kan en dan is het alweer klaar maken voor de avond. Voor de avond is de boel weer goed geregeld bij restaurant de boerderij in Ballum. Albert en Marijke hebben de boel weer mooi verzorgd en iedereen geniet zichtbaar. Deze avond hebben we Baron ook weer meegenomen en tja hij is nu toch wel een beetje vervelend en moet regelmatig gecorrigeerd maar ja dat hoort ook wel bij het opgroeien he. Na een gezellige avond met lieve tafelgenoten is het rond een uur of tien toch weer tijd om terug te gaan naar het huisje en Tank en Fay.
Zondag komt Barre ook een dagje naar Ameland en natuurlijk zijn wij na een maand ontzettend benieuwd hoe het met hem zal gaan. Voor zondag morgen staat er een wandeling gepland in Buren, eerst is er koffie met gebak in het strand paviljoen en dan wordt er weer gewandeld. Op de parkeerplaats staan Barre en baasjes al op ons te wachten en wow wat ziet hij er ook geweldig uit en wat lijken hij en Baron toch op elkaar. Voor de kleintjes en ook voor Fay is het meteen een feest der herkenning en er wordt meteen met elkaar gespeeld. Dit gaat toch nog wel iets te ruig en dus worden ze nog maar even uit elkaar gehaald door Miek. Na het nodige zoenen, kennismaken en knuffelen gaan we eerst van de koffie genieten terwijl het ook ineens weer heftig begint te sneeuwen maar gelukkig kunnen we toch eerst aan de koffie met een lekkere appel punt. In het strand paviljoen hebben ze rekening gehouden met onze komst en is er een deel voor ons vrijgehouden, Voor de andere gasten is het natuurlijk toch wel even schrikken als daar ineens 40 van die beren binnen komen en dus worden we allemaal in de gaten gehouden. Wanneer de koffie op is en het buiten niet meer sneeuwt, wordt het maar weer eens tijd voor het strand. Uiteraard eerst nog even tijd voor een groepsfoto en dat is nog niet zo gemakkelijk met zo’n grote groep maar het is Marijke weer goed gelukt. Dan gaat de groep uiteen en blijven de mensen voor de kleine wandeling achter terwijl de lange wandelaars er gauw de pas in zetten richting het Oerd. Wij blijven met onze karren lekker bij de korte wandelaars en als het eenmaal wat rustiger is geworden laten we de kleintjes ook lekker lopen. Voor Fay moet dit uitermate vermoeiend zijn want zij houdt de boel goed in de gaten. Als wij samen lopen met de honden loopt Fay altijd heen en weer tussen Robert en Gert en Tank en op haar manier waakt ze dan over haar roedel. Nu zijn Barre en Baron daar ook nog eens bij en dus heeft mevrouw het druk maar wat doet ons Kruimeltje dat toch goed. Als er een “vreemde” hond in de buurt komt houdt ze hem strak in de gaten en komt deze te dicht bij laat ze duidelijk weten hier niet van gediend te zijn en stuurt de hond weg. Na een goed kwartier lopen moeten de kleintjes weer terug in de kar maar ze hangen er meer uit om alles eens goed te kunnen zien. En natuurlijk krijg je dan van diverse kanten vragen en aandacht. En we kunnen dan ook niet meer echt lekker opschieten. Bij het paviljoen blijven we nog even lekker hangen om wat te drinken en te eten. Dit keer maar weer eens een heerlijk mosterd soepje... Genieten.
Als we allemaal klaar zijn gaan we nog even naar buiten om nog wat familie foto’s te maken. Opa Mac met zijn beide kleinzoons Barre en Baron, en natuurlijk nog een paar ooms en neven en tante. Al met al staan we zo met een leuk stel te poseren en het is natuurlijk mooi om te zien dat het zo’n mooie familie is. Dan gaan we samen met Barre en baasjes weer terug naar Hollum waar we nog even lekker bij praten. Zij zijn de afgelopen week in Frankrijk geweest waar we ook een paar foto’s van hebben gekregen. Het is erg leuk om weer even rustig bij te praten en belevenissen te delen. En dan merk je toch ook wel dat de jongens in veel dingen op elkaar lijken in doen en laten. Nu konden we ook nog mooi even de stamboom overhandigen want dat was er ook nog niet van gekomen. Dan is het alweer tijd om afscheid te nemen want de laatste boot vertrekt alweer om half 7.
Wij gaan daarna weer door naar “onder de vuurtoren” waar we nog hebben met een paar dierbare vrienden. Met zijn tienen en drie honden hebben we het hele restaurant voor ons zelf en dan weet je wel hoe dat gaat. Er wordt uitbundig gelachen en op een bepaald moment is er ruimte waarin wij met elkaar een bijzonder verdriet delen, en zit je ineens met tien volwassenen te huilen. Onbewust heeft dit moment een impact waar niemand op had gerekend, en heeft dit moment een lijntje tussen elkaar gesloten waarvan we in de toekomst nog veel van zullen genieten. Het is nu niet meer alleen een familie lijn die ons bind maar ook een lijntje naar elkaars hart. Bedankt ontzettend lieve vrienden...
Maandag morgen is het dan weer op tijd op staan om de boel weer te pakken. Als we uit het raam kijken is het weer eens raak, er ligt weer een pak sneeuw pff waar blijft de lente? Rustig pakken we de boel in en maken het huisje schoon en als het tegen tienen loopt zijn we wel klaar en leveren de sleutel weer in. Met Albert en Marijke hebben we nog afgesproken om even naar Nes te gaan voor een kopje koffie en dus wachten we daar nog even op terwijl we ondertussen nog even afscheid nemen van een nieuwe Newfy vriendin die nog een paar dagen blijft genieten. Als we een maal in Nes zijn aangekomen gaan we maar eens op zoek naar een plekje waar we met de 6 Newfs even een kopje koffie kunnen drinken. Niet makkelijk maar uiteindelijk belanden we op het terras van van Heekeren waar ze de heaters maar even voor ons aan zetten. En zo hebben we in elk geval nog even op het terras gezeten, en ook dat was weer even gezellig. Na de koffie met een lekkere appelpunt is het tijd om daadwerkelijk de biezen te pakken en naar de boot te gaan. Terwijl we daar op wachten regent het pijpestelen en zijn we eigenlijk blij dat we gaan. Eenmaal thuis kijken we terug op een geweldig weekend met een lach en een traan en kijken we alweer uit naar het volgende weekendje Ameland.