Het is alweer 1 oktober en de pups zijn vandaag alweer twee weken oud, en dus de hoogste tijd om weer eens te laten weten hoe het gaat.
So far so good is eigenlijk het enige antwoord hierop want het gaat tot nu toe echt gewoon goed. De pups groeien alle zes erg goed en stabiel, qua gewicht gaan ze alle zes redelijk gelijk op tussen de zwaarste en lichtste pup zit nog geen 100 gram, en dus zijn we dik tevreden. Vanaf het begin hebben we ons voorgenomen om de pups ook af en toe met een flesje te voeden. Dit vooral uit voorzorg, stel je voor dat mams toch niet goed melk blijkt te geven of hier te vroeg mee stopt hoeven we de pups niet nog eens te leren “flessen” omdat ze hier dan al bekend mee zijn. Bovendien is dit natuurlijk ook een goede maatstaaf omdat je dan goed in de gaten hebt hoeveel de pup daadwerkelijk drinkt, en omdat pups zo mooi gelijkmatig groeien weten we dus wel zeker dat mams ze de juiste hoeveelheid voeding geeft.
De afgelopen paar dagen zijn de oogjes langzaam open gegaan en op dit moment zien we bij alle zes mooie zwarte kraaltjes, zo vertederend. Daarmee zijn ze ook wel een beetje “molletje” af, het beginnen nu echt honden puppy’s te worden die zich ook steeds meer van elkaar beginnen te onderscheiden in hun karaktertjes...
Voor Chava is het toch allemaal ook best heftig. We merken dat ze behoorlijk moe is. Na iedere voeding is het nog even lekker kroelen met de pups totdat deze allemaal in slaap vallen, dan laten we Chava lekker uit de puppy bak zodat ze een koeler plekje op kan zoeken in huis of in de tuin, waar ze dan vaak zelf ook in slaap valt. Vandaag is dat even lekker bij mij onder de tuintafel in de late herfst zon, terwijl ik aan het schrijven ben worden er onder de tafel hele bossen omgezaagd. Na een paar flinke regen dagen is het weer even heerlijk in de tuin vandaag en dus voor Chava en baasje maar even een “zen” middagje in de zon, terwijl de anderen er even op uit zijn in de stad. Terwijl ik met haar in de tuin zit valt het me toch op dat Chava zo ontzettend alert is, vanuit onze tuin heb je geen zicht op straat maar hoor je dus alleen de geluiden en bij ieder geluid dat madame ook maar in de verste verte hoort geeft ze wel een reactie, heel regelmatig slaat ze aan om even duidelijk te maken dat er hier goed gewaakt wordt. Wat een veilig gevoel...
Vandaag zijn de pups ook voor de eerste keer ontwormd wat voor de nodige overlast zorgt, dus maar even wat minder knuffels in de bak en vooral goed opletten wanneer er een pup is die iets moet. Het blijft toch een noodzakelijk kwaad wat gewoon even moet gebeuren. Morgen zal alles weer beter zijn.