Op 6 juli gaan we dan eindelijk op bezoek in Rijssen om eens te kijken hoe Cato Fem is terecht gekomen. We hadden dit eigenlijk al redelijk snel na ons bezoek aan Cas en Caya willen doen maar door allerlei omstandigheden kwam het er niet van. Maar nu was het dan eindelijk zover.
Vol verwachting gaan we rond een uur of 11 samen met Chava op weg. Tom Tom leidt ons wanneer we er bijna zijn nog door het bos en vanuit het bos rijden we zo de straat in waar Cato Fem’s mandje staat. Amper twee honderd meter uit het bos de melding bestemming bereikt, hoe heerlijk om zo dicht bij het bos op te groeien. Als we uitstappen staan Len en Nadine al bij de deur en dus knuffeltijd. Eerst wordt Chava even door hun begroet en dan gaat de hal open en staat daar die lieve Cato al te wachten, die natuurlijk meteen naar haar zusje gaat... herkenning heerlijk. We lopen gauw door naar de tuin waar de twee dames elkaar even verder kunnen onderzoeken en we ook Erwin even begroeten. En dan is het tijd om Catootje eens even goed te begroeten wederom herkenning en dat doet je goed. Maar na een paar innige omhelzingen kiest ze toch eieren voor haar geld en gaat lekker ravotten met zuslief. En omdat het vandaag toch wel heel erg warm is ravot Len even lekker mee en gaat flink in de weer met het water en dat vinden de dames natuurlijk helemaal niet erg. En terwijl wij lekker genieten van de koffie genieten we van die heerlijke meiden.
Na de koffie gaan we nog even lekker in het bos wandelen en daar is het wel lekker koel. Ook Chava en Cato lijken als twee druppels water op elkaar, maar als we wandelen in het bos zien we toch een verschil... Wat loopt Cato parmantig, zo ontzettend leuk om te zien een heuse dame.
Wanneer we terug zijn drinken we nog even wat en kunnen we nog een paar leuke foto’s maken wanneer de dames uitgeteld naast elkaar op de grond ploffen. En dan zien we nog een heel klein detail, Cato heeft een heel klein pigment vlekje boven op de tong, en een paar grote aan de onderkant. Zij is dus de enige pup die vlekjes heeft. Dan is het weer tijd om afscheid te nemen en gaan we weer terug naar de Lutte.
Ook dit bezoek was weer supergezellig. En het was zo ontzettend fijn om te zien ook het mandje van Cato op zo’n mooi plekje staat. Het is en het blijft toch altijd een kwestie van gevoel op het moment dat je de nieuwe baasjes voor de pup uitzoekt, maar wanneer je ze dan op hun nieuwe huis bezoekt en met eigen ogen ziet dat het goed zit wordt je daar toch wel heel erg blij van. En het blijft leuk om elkaar steeds beter te leren kennen.
Er blijft nu nog een bezoekje over en dat zal die naar het verre Friesland zijn. We zullen Chava vast wat woordjes Frysk leren zodat ze ook nog een beetje met haar broertje kan “babbelen”...
Het blijft bijzonder om zo lekker in contact te blijven. Dit gevoel hadden we al met het eerste nestje van Fay en is nu eigenlijk alleen nog maar sterker geworden. Barre blijft natuurlijk dat speciale eerste pupje... maar het is fijn om je te beseffen dat je door al die pups wel een hele bijzondere en speciale band met mensen hebt gekregen. We zouden het niet meer willen missen... Op 1 augustus wordt Fay 5 jaar en wie weet kunnen we dan wel een leuk feestje met al haar nakomelingen houden...
Tot snel...