Inmiddels zijn de pups alweer een week weg en ja dan moet je wel heel erg wennen. Na acht weken zorg sta je dan bijna met lege handen. Maar na een weekend van onwennigheid en emoties is het vooral het omschakelen naar de normale gang van zaken wat best lastig blijkt. Maar na een paar dagen is het ritme weer redelijk opgepakt en zijn we alweer redelijk gewend.
Op zaterdag ochtend zijn we nog even druk met van alles en nog eens wat en voor je het weet staat daar de eerste nieuwe eigenaar in de woonkamer en sta je even te kijken tjeemig is het al zover... gelukkig worden we overladen met presentjes waardoor het moment van eerste afscheid nog even duurt omdat deze natuurlijk ook allemaal uitgepakt moeten worden, maar na de koffie en het bespreken van de laatste details en papieren is het dan zover en moeten we afscheid gaan nemen. We maken eerst nog even wat foto’s van pup met nieuwe baas en we bedenken dat het ook nog wel even leuk zal zijn om ze nog even met alle vijf bij elkaar op de foto te zetten op het bankje. Maar helaas met drie man en de fotograaf is het niet echt gelukt om een geschikte foto te schieten en dus geven we dit op een gegeven moment maar op. Afscheid nemen dan maar... Valt zwaar en onbewust blijven we maar kleppen en staan het zo nog weer uit te stellen. Komt niet goed, Toch wel, Dag lieve Cas, dag varkentje
Dan denk je zo rustig even bijkomen en het duurt nog wel even eer de volgende komt, en dus ga je nog maar even met wat bezig, drinkt nog een kop koffie... En dan staat de volgende familie alweer op de stoep. Dus maar weer koffie en natuurlijk standaard de glazen water. Ook nu tussen het kletsen door alle papieren doornemen en van laatste informatie voorzien en na een uur moet dan toch het onvermijdelijke maar gebeuren, afscheid nemen van ons heerlijke wormpje Caya... Dus als iedereen in de auto zit is tijd voor uitzwaaien doe die raampjes maar dicht en een goede reis. Pfff dit valt niet mee, Dag lieve Caya
Tussendoor beginnen we maar vast met het opruimen van de puppy bak en op die manier proberen we er iets positiefs aan te geven, want wat is die kamer ineens groot. Veel tijd om er bij stil te staan is er niet want daar komt familie nummer drie alweer aan. Len gaat als gebruikelijk eerst even lekker met Fay knuffelen en zo kunnen wij nog even een en ander met de baasjes bespreken. Cato Fem is degene met een gebruiksaanwijzing voor wat betreft haar eten en dus daar nog even extra aandacht aan besteed, naast alle andere informatie. Na een uurtje is dan alles besproken en dus ook weer tijd om afscheid te nemen, Dag lieve Cato Fem.
En dan is er even wat meer tijd tot de laatste komt en dus er maar even tussenuit met Baron. Even de gedachten op nul en jezelf afvragen waarom je dit eigenlijk aan het doen bent, maar een antwoord is niet gemakkelijk gevonden. Aan het einde van de middag is daar dan de laatste familie en bespreken we eerst maar even de ervaringen van de afgelopen dag en dat gaat natuurlijk niet geheel zonder emotie, maar het is wel even prettig en het maakt het laatste afscheid tegelijkertijd ook weer iets dragelijker. Chopin Forian en Chava spelen ondertussen nog even lekker met elkaar, maar na een klein uurtje moeten we dan toch echt voor de laatste keer afscheid gaan nemen, Dag lieve Chopin Florian.
Na het vierde afscheid is het gedaan en met een leeg gevoel ploffen we uiteindelijk op de bank. Tijd voor een glas wijn. Het is een bijzondere dag geweest waar we beiden wel door van slag raken en dat mag ook wel na 8 weken zorg. Gelukkig krijgen we al snel de eerste berichtjes van aankomst in het nieuwe huis en als je weet dat dat allemaal goed is krijg je alweer wat meer rust.
Fay heeft zich tijdens het afscheid van haar puppy’s ook goed gehouden, Bij het eerste afscheid heeft ze nog even bij baas en Cas lopen snuffelen en knuffelen maar daarna heeft ze het eigenlijk allemaal wel laten gebeuren. Ze heeft niet als een gek lopen zoeken of op een andere manier heel erg gek lopen doen, maar dat is waarschijnlijk ook te danken aan het feit dat we alles dit keer aan haar hebben overgelaten, haar overal bij hebben betrokken en haar vooral niet hebben buiten gesloten. En natuurlijk hadden de puppy eigenaren ook al een redelijke vertrouwensband met Fay op gebouwd.
Wij hebben samen met onze lieve Fay zo ontzettend van deze nest periode genoten en dit heeft voor ons heel duidelijk gemaakt dat het op deze manier ook kan. De band die we met Fay hadden is enorm gegroeid en nog sterker geworden dan deze al was. Wat een geweldig lieve en goede moeder is zij geweest (en is ze nog). Naast deze geweldige ervaring hebben we er bovendien een paar hele leuke nieuwe “familie” leden bij. En we hopen samen met hen de komende jaren nog vele leuke momenten met onze pups te kunnen beleven.